Kościół pomocniczy pw. św. Józefa Oblubieńca, kościół bracki, obecnie pomocniczy, powstał w latach 1690 - 1696, przy udziale budowniczych M. Urbana z Lubawki i M. Kleina z Nysy. Jest to wczesnobarokowa budowla jednonawowa, z rzędami płytkich kaplic przylegających do nawy od strony wschodniej i zachodniej i z emporami ponad nimi, głęboki chór zakonny zakończony absydą od północy, fasada ze spływami wolutowymi w szczycie i kamiennymi rzeźbami w niszach. Zdobiące południową fasadę wieże runęły wkrótce po poświęceniu kościoła i nigdy nie zostały odbudowane. Wnętrze kościoła nakryte sklepieniem kolebkowym z lunetami i w całości pokryte, wraz z chórem i kaplicami bocznymi freskową dekoracją malarską autorstwa M. Willmanna. Jest to unikalna kolekcja tego rodzaju malowideł, ich powstanie trwało kilka lat intensywnej pracy. Nawiązują tematycznie do dziejów Świętej Rodziny, przedstawiają przodków i krewnych Jezusa, Marii i Józefa. W kaplicach bocznych, po lewej "radość", po prawej "smutki" Józefa. Tłem scen biblijnych jest oryginalny krajobraz śląski, w scenie "Gospoda w Betlejem" postać właściciela jest autoportretem M. Willmanna. W prezbiterium "Pokłon Trzech Króli", tabernakulum z 1678, ambona i organy z ok. 1700. We wnętrzu wyposażenie z czasów budowy.
